Historia Wielunia

Jermar

Artyku Cezarego Gmyza z 24-02-2009 zatytułowany "Wieluń nie był pierwszy"

mex92

ale są jeszcze relacje świadków, którzy wiedzieli która jest aktualnie godzina

Jermar · Wysłany: Czw 17:46, 26 Mar 2009 Temat postu:

Jermar

W dzisiejszym "Dzienniku Łódzkim" ukazał sie artykuł pt. "Wielunianie chcą prawdy" autorstwa Marka Mikulskiego.

[link widoczny dla zalogowanych]

Przeczytajcie i oceńcie sami Wink

Pozdr.

Maciek

Przeczytałem i jestem rozbawiony tą całą dyskusją a raczej hałasem na temat godziny bombardowania. Dla wielu ludzi nie ma to znaczenia, o której bombardowano Wieluń i zamordowano ich bliskich. Czy to była 4.40 czy 5.40 to zawsze była to cisza nocna, w czasie której żaden normalne państwo nie przysyła swoich ludzi do obcego, żeby ich zamordować niespodziewanie. I na tym nasi decydenci powinni się skupić kilkadziesiąt lat temu i wyeksponować elementy finansując szersze badania, publikacje i ekspozycje związane z tym faktem a nie dyskutować nad głupotami, tracić pieniądze na takie wyjazdy i wieńce, które przecież nie utrwalają pamięci. Dyskusja jest typowo narodowa i dotyczy sporu: kto był większą ofiarą zamiast kto był bardziej zaradny, lepiej wykorzystał losy dziejowe itd. Jakoś nikt nie zauważa, że przez długie lata praktycznie tylko prof. Olejnik zajmował się tą sprawą zrobił dużo ale nikt go w zasadzie nie wspierał i nie kontynuował jego dzieła, mowa tu o instytucjach. Jak go zabrakło w muzeum to ekspozycja dotycząca wybuchu wojny zapęziała, nic się nie rozwinęła za kolejnego dyrektora. W tym czasie przy takich rozdętych ambicjach miasta połowa muzeum powinna być poświęcona wojnie a nie bazować na izbie pamięci dobrej w latach 70 czy 80tych! Obok powinna stać najlepsza kolekcja broni poświęcona wrześniowi, sala konferencyjna i seria pomników. Przykładowo tyle lat miasto wielkimi pieniędzmi finansowało muzeum a tu przyszedł pan Klatka i za własne praktycznie pieniądze zbadał wieluński wrzesień. Przykłady można mnożyć. Za chwile obchody a tu w zasadzie nie ma nic. Dziś jak się pali to dopiero kopie się studnię. Nic dziwnego, że z Wielunia sobie kpi burmistrz Gdańska przy wsparciu TVN. Na sukces trzeba sobie zapracować.

Za chwilę powstanie niemieckie centrum wypędzonych. Czy Ziemia Wieluńska, jako Kraj Warty przeznaczony do totalnego zniemczenia, ma zaawansowane badania na ten temat? Czy jest kwerenda i ekspozycja w naszym muzeum na ten temat? Obawiam się, że nie i za chwilę miasto będzie organizować kolejną prowizorkę w obliczu nowego pożaru medialnego Very Happy

Pozdrawiam
Maciej Ignasiak

komuna

Znalazłem na jednym z blogów taki oto wpis dotyczący godziny bombardowania Wielunia.
[link widoczny dla zalogowanych]
Trudno nie zgodzić się z kilkoma argumentami przytaczanymi przez autora bloga.

Maciek

Bardzo ciekawy wpis blogowy. Pytanie tylko na ile jest to autentyczne? Ciekawostką w tym wszystkim jest, że trzyletni świadek dość sprawnie posługuje się zegarkiem. Logika niektórych argumentów jest dość przekonywująca a całość sugeruje poważne błędy metodyczne i niestety uzasadnia pojawienie się wątpliwości.
Tak na marginesie to gdzie znajdowało się wieluńskie WKU w 1939r.?

Jermar

komuna

Pytanie brzmi czy 1 września o 4:40 jest widno czy ciemno ??.
Moja teściowa, która tamtego dnia miała 7 lat twierdzi, że jak było bombardowanie to było już jasno.
Jej matka szła właśnie rwać liście krowie a tego nie robi się po ciemku.

Nie pozostaje nic innego jak poczekać do 01.09.2009 do 4:40 i ocenić czy jest widno czy jeszcze nie.

Eagle

Czytając ten temat przypomniałem sobie, że gdzieś mam notatki z rozmowy z dziadkiem o wybuchu II wojny światowej.
Dziadek był wtedy mieszkańcem wsi Słupsko.
1 IX 1939 roku dziadek wstał wcześnie rano. Dzień wcześniej przygotował wóz z obornikiem, do wywiezienia na pole. Około szóstej rano zaprzągł konia i pojechał w pole. Była gęsta mgła, a w powietrzu słychać było ryk silników samolotowych. Dziadek jednak myślał, że to nasze samoloty ćwiczą, gdyż na łące między Mątewkami i Chotowem było zrobione lotnisko polowe z 3-ema polskimi myśliwcami i one latem często latały nad polami. Mgła opadła. Dopiero po powrocie z pola do domu mama powiedziała mu, że zaczęła się wojna. Informację tą przywieźli ludzie, którzy wcześnie rano wybrali się na targ do Wielunia. Wieluń został zbombardowany.
Dzień wcześniej do Wielunia z Piaseczna wróciło trzech mieszkańców Słupska - 2 kobiety i mężczyzna (Kryściak). Ponieważ było późno, oni mieli ciężkie bagaże, a miły kierowca zaproponował im nocleg, postanowili wracać do wsi drugiego dnia. Liczyli, że na targu spotkają znajomych ze wsi, którzy pozwolą im załadować bagaże na wóz.
Obudził ich huk bomb. Znaleźli się w centrum bombardowania. Kierowca i Kryściak wybiegli na ulicę, a gdy zobaczyli co się dzieje wrócili po marynarki i podręczne rzeczy (kierowca po torbę z biletami i pieniędzmi). Gdy zbiegali z powrotem na dół obok mieszkania spadła bomba. Kierowca zginął na miejscu, a Kryściak, który znajdował się jeszcze na schodach został raniony fragmentami roztrzaskanych drzwi.
Drzazgi przebiły koszulę i marynarkę i utkwiły w klatce piersiowej. On, będąc w szoku, nawet nie wiedział, że jest ranny, dopiero, ktoś z przechodniów powiedział mu o tym, on dotknął ręką boku i zobaczy, że cała ręka jest we krwi. Karetka zabrała go później do szpitala do Sieradza, Stamtąd wrócił już po kampanii wrześniowej. Mówił, że Niemcy pozwalali lekarzom opatrywać rannych Polaków, ale Żydów nie.

Nie pamiętam kiedy spisywałem tą relację, ale wtedy także nie chodziło mi o godzinę wybuchu wojny, tylko generalnie o to, co dziadek robił w czasie gdy wybuchła wojna, gdzie był, jak zapamiętał tamte wydarzenia... Być może samoloty które słyszał wracały już od Wielunia? Nie wiem. Godzina podana była mniej więcej, ale nie wydaje mi się, żeby wtedy wstawano do pracy w polu przed godziną piątą.
Jeszcze jedno mnie zastanawia. Skoro rankiem była gęsta mgła, to nawet jeśli było jasno, jak Niemcy widzieli co bombardują? Jak Polacy widzieli samoloty? W Wieluniu nie było mgły?
Pozdrawiam

Maciek

Jermar - chyba jednak się nie pomyliłem: Świadek pan Bolesław Zalwert (1936rok ur.), powiada swoją wersję wydarzeń. „Jak odebrałem wybuch wojny – na raz –łuuup- , a to było w pół do czwartej, więc zaczynało się trochę szarzeć, ale było jeszcze ciemno”.
Nie dość, że spojrzał na zegarek to jeszcze zapamiętał godzinę tyle lat.
Albo jest błąd w pracy i blogu albo przesadzono z doborem świadków. Ciekawe od ilu świadków, w jakim wieku i po jakim czasie zebrano wywiad w tej sprawie.

Morgoth

Trochę polemiki na temat czasu w II RP:
[link widoczny dla zalogowanych]

Wynika z tego że 1 września wschód słońca nastąpił ok. godziny 4.50 Więc jak u licha bomby mogły spaść na Wieluń przed godziną 4? Przecież bombardowanie za pomocą Ju-87 które były przecież bombowcami nurkującymi (a są niezbite dowody iż Wieluń bombardowały właśnie te bombowce i właśnie poprzez lot nurkowy) przed wschodem słońca byłoby samobójstwem, w dodatku cel musiałby być oznaczony poprzez np. rozpalenie ognia. Natomiast przyjmując że była to godzina "wpół do piątej" - bombardowanie było możliwe (1.09.1939 był dniem upalnym i praktycznie bezchmurnym).

Jermar

Mea culpa, całość tekstu czytałem kilka dni temu, dlatego też sądziłem, że chodziło Ci o pierwszego świadka tj. Eugeniusza Kołodziejczyka.
Sorry Maciek Embarassed

Pozdr.

hiszpan

PJP

1.
W dniu 1 września 1939 r. nad całą Polską (od Chojnic po Lwów, od Poznania po Wilno, od Krakowa po Bydgoszcz) wisiała gęsta mgła. Można dowiedzieć się o tym analizując różne, powszechnie dostępne wspomnienia (co też żmudnie robiłem ostatnimi czasy). Z tego np. powodu Niemcy zbombardowali Poznań dopiero koło południa, gdyż nie widzieli miasta. Z tego powodu również nie wyszła Hitlerowi spektakularna akcja bombardowania Warszawy dokładnie o świcie (4:45) - odwołano ją wyłącznie z uwagi na pogodę. Można o tym przeczytać w książce Zenona Szymankiewicza "Poznań we wrześniu 1939 r." (Wydawnictwo Poznańskie 1985), gdzie wspomina m.in. Adam Szwedkowski - ówczesny komendant cywilnego lotniska Ławica w Poznaniu, a więc osoba kompetentna w sprawach lotnictwa i pogody.

2.
Świt tego dnia nastąpił w stolicy Polski wg danych z kalendarzy 1939 r. o godz. 4:45 - 4:48. Dokładnie, z uwzględnieniem refrakcji, wg współczesnych, dokładnych danych (system "Horizons", Solar System Dynamics Group, Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology, NASA, baza efemeryd z roku 2000), przejścia Słońca przez horyzont (wschody) miały miejsce 1 IX 1939 r. w czasie UT+1 ("zimowym polskim"):
- w centrum Warszawy (N 52,2298º; E 21,0118º) - 4:45:30 (+/- 5 s),
- na Westreplatte (N 54,4047º; E 18,6680º) – 4:51:00 (+/- 30 s),
- w Wieluniu (N 51,2211º; E 18,5708º; 180 m n.p.m.) - 4:57:00 (+/- 5 s)
- na lotnisku Nieder Elguth (N 50,4899º; E18,1200º) – 5:00:00 (+/- 30 s)
- w Berlinie (N 52,5186º; E 13,4083º) – 5:16 (+/- 30 s)
Uzupełniając te informacje należy dodać, że w Wieluniu o godz. 4:40 Słońce znajdowało się 2,7 stopnia pod horyzontem (azymut 71,7 st.), natomiast o 5:40 było na wysokości 5,9 st. nad horyzontem (azymut 83,4) a teoretyczny (dla nieba bezchmurnego) współczynnik masy atmosfery wynosił 8,94 .

3.
Istotnie mgły poranne rozpraszają się na skutek nagrzania atmosfery od wschodzącego Słońca, co w warunkach bezchmurnej pogody następuje PO przejściu Słońca przez linię horyzontu. Proces ten trwa w najlepszym wypadku co najmniej kilkanaście minut, ponieważ wschodzące Słońce nie dostarcza aż tak dużo energii, by nagrzanie nastąpiło w mgnieniu oka - ilość energii słonecznej docierającej do powierzchni Ziemi jest proporcjonalna do sinusa wysokości Słońca nad horyzontem. Przy przechodzeniu przez bezchmurną atmosferę ilość ta ulega dodatkowej redukcji, proporcjonalnej do współczynnika ekstynkcji (dla silnie nagrzewającej podczerwieni wynosi on 0,939) podniesionego do potęgi równej współczynnikowi masy atmosfery. Zatem zrzednięcia mgły nad Wieluniem nie należy się spodziewać wcześniej, niż realnie o 5:15. Jednak tego dnia mgły nad całą Polską zalegały do późnych godzin porannych, co na pewno oznaczało opóźnienie "odparowywania" mgły w Wieluniu. Wg wiarygodnych danych, w Sokolnikach k. Wielunia gęsta mgła na pewno utrzymywała się jeszcze o godzinie 8:00, a prawdopodobnie nawet do południa (świadek, ówczesny chłopiec - fascynat lotnictwa, dopiero po południu zobaczył lecące wysoko na niebie niemieckie samoloty, które przez kilka godzin wcześniej z powodu gęstej mgły jedynie słyszał).
W takiej sytuacji pogodowej jest wręcz nieprawdopodobne, by akurat nad centrum miasta Wielunia we mgle była dziura - oznaczałoby to wyjątkową złośliwość Opatrzności a może i działanie sił nieczystych. Tym bardziej, że miasto leży w dołku, a mgły uwielbiają zalegać w zagłębieniach terenu.

4.
Dokładna analiza Dziennika Poznańskiego z 1939 r. pozwala stwierdzić, że wiosna aż do płowy czerwca była zimna, mokra i powodziowa. Lato nastało gwałtownie koło 20 czerwca i było upalne, z temperaturami do 27 st. C, przez co było bardzo burzowe i z silnymi, gwałtownymi opadami deszczu. Nie było dnia, by gazeta nie donosiła o podtopieniach polskich miast, o powołaniu kolejnej komisji do ustalenia rolniczych szkód powodziowych (np. w powiecie kępińskim nad Prosną, w okolicach Wilna, w Małopolsce), o pożarach spowodowanych burzami, o tym, że Niemcy musieli wypompowywać wodę z zalanej linii Zygfryda, o kilkudziesięciu tysiącach ofiar powodzi w Chinach, stratach materialnych w Belgii, Austrii, Czechach, Rumunii, na Ukrainie. Sytuacja na niemieckiej wtedy Opolszczyźnie żywcem przypominała pamiętny lipiec 1997 r., choć do podtopienia Wrocławia nie doszło. Trzecia fala powodziowa na Warcie opuściła Ziemię Sieradzką pod koniec I dekady sierpnia, a mniej więcej w tym samym czasie strażacy mieli pełne ręce roboty z wypompowywaniem w Poznaniu wody z zatopionych piwnic. Zatem w całej Polsce miało co parować z nasączonej jak gąbka ziemi i mgły miały prawo się tworzyć nawet z dala od zbiorników wodnych. W dniach poprzedzających 1 września wiał wiatr południowy i południowo - wschodni, co oznaczało napływ gorącego, BARDZO WILGOTNEGO powietrza znad Morza Czarnego. W prasie był opisany tylko jeden wyjątek: kiedy cała Polska "pływała", na Mazowszu była susza do tego stopnia, że w Warszawskich kościołach dawano na mszę w intencji deszczu.